Aslında bu zor günlerde canım hiçbirşey yapmak istemedi. Ne elim birşey dikmeye gitti ne de başka bir şey. Ama oğlum bir gece tutturdu da tutturdu bana amigurumi yap diye. Yapmadığım bir o kalmıştı. Oğlum sayesinde ondan da eksik kalmadım.
  Amigurumi ustalarına saygılarımı gönderiyorum burdan çünkü gerçkten çok özveri isteyen bir hobi, ama çok zevkli. Bana dikiş daha pratik geliyor. Bu daha çok zaman alıyor gibi geldi bana. Herşeyin bir ehli var. Ben amigurumide ilk denememde pek başarılı olamadım ama yinede sizinle paylaşmak istedim.
  İlk deneme olarak çok da kötü değil sanırım. Aslında daha iyi olabilirdi, ancak oğlum ceviz tanesinden bile küçük isteyince ve elimde o gece çok ip olmayınca varolanlarla ortaya bu çıktı. Ayrıca tırnağımda bir acı olduğu için tığı da iyi kullanamadım. Bana gecenin 10:00 unda tutturdu. Yarın iş var bilmez çocuk. Saat 12:00 de bitirebildim. Tabi birçoğumuz bu hobi sanatını görmüştür ama adını bilmiyordur. Bilmeyenler için ben birkez de ben anlatayım. Amigurumi örgü iplerinden sık iğne şeklinde örülerek ve içine pamuk doldurularak yapılan bebek ya da oyuncak hobi sanatı.
   Ben elimden geldiğince aşamalı olarak resmettim. En güzeli lif iplerinden kullanmak ancak ben de o gece sadece beyaz renkte lif ipi vardı. Diğerleri yünlü olduğu için amigurumimiz net olmadı. Önce gövde kısmını oluşturup baykuş amigurumi modelimizin ilk aşamasını tamamladım. Tabi gövdeyi üstten tam örüp kapatmadan pamukları sıkı sıkı doldurdum. Tığınızın arkasıyla iyice sıkıştırın pamukları içeri doğru.


   Ardından baykuşumuzun gözlerine geldi. Beyaz ipten daireler ördükten sonra onu da gövdeye diktim. Ve ortasına da siyah ipten gözbebeğini yaptım bunu iğne yardımıyla yaptım.


   Sonra kanatları ördüm. Bu kısmı yaparken 3 boyutlu olacak şekilde örüyorum yani sadece tek yüzlü bir örgü değil, kese yapıyormuş gibi düşünün. Bunu gövdeye dikiş ipiyle diktim.



   Sonra küçük kulakçıkları  ekledim ve tabiki gagası. Gagamız biraz büyük oldu. Gagayı da ayrı örüp diktim.

   Ve baykuşumuz hazırdı. Biraz tüylü gözükse de lif ipiyle daha iyi olacağına eminim.
   Oğlumun sevinci de görülmeye değerdi. En azından şu zor günlerde bizim yüzümüz gülmezken onun yüzünü güldürmenin mutluluğunu yaşadım. Oğlum bu arada daha da istiyor, belki ilerleyen zamanlarda daha güzelleriyle karşınızda olabiliriz. Kim bilir?